Bez czarny nigra
Do sadzenia w różnych typach ogrodów. Całkowicie mrozoodporny. Bez czarny to odmiana rodzimego krzewu liściastego, należącego do rodziny piżmaczkowatych Adoxaceae. Rośnie dość szybko około 50 cm rocznie i osiąga około 3 m wysokości przy zróżnicowanej średnicy: od 1,5 do ponad 3 m. Tworzy wyprostowane, średnio zwarte krzewy, o nieregularnej, zazwyczaj owalnej koronie, złożone z licznych, silnie rozgałęzionych, szybko grubiejących, wzniesionych, sztywnych pędów.
Doskonale znosi formowanie, więc jeśli rozrasta się zbyt szeroko, pędy można ciąć nawet intensywnie po kwitnieniu.
Bez czarny, dziki bez czarny (Sambucus nigra L.) – gatunek rośliny z rodziny piżmaczkowatych (Adoxaceae), dawniej zaliczany był także do rodziny bzowatych (Sambucaceae) i przewiertniowatych (Caprifoliaceae).
Na starszych pędach kora jest głęboko bruzdowana, długopędy ciemnoczerwone z brodawkowatymi przetchlinkami, na przekroju widoczny biały rdzeń. Liście ułożone na pędach naprzeciwlegle złożone są z 5—7 dekoracyjnych, silnie powcinanych i postrzępionych ciemnoczerwonych niemal czarnych listków, 10—15 cm długości. Blaszki liściowe są ostro zakończone, piłkowane, na wierzchniej stronie błyszczące, nagie.
Bez czarny (Sambucus nigra) - wygląd, wymagania, warunki, odmiany, sklep | Zielony Ogródek
Spodnia strona liści jaśniejsza, matowa, skąpo owłosiona na głównym nerwie. Roztarte liście wydzielają nieprzyjemny zapach, który — dzięki zawartości olejków eterycznych — odstrasza także szkodniki. Bez czarny to roślina jednopienna, owadopylna. Kwiaty są obupłciowe, drobne, kremowo różowe, zebrane na wierzchołkach pędów w płaskie podbaldachy średnicy 10—20 cm.
Pojawiają się na przełomie maja i czerwca, silnie pachną i wabią pszczoły. Razem produkty: brutto.
Bez czarny Black LACE 'Eva
Dostawa: netto Darmowa wysyłka! Razem brutto. Kontynuuj zakupy Przejdź do realizacji zamówienia. Zobacz większe. Możesz zapisać się na automatyczne powiadomienie mailowe o dostępności produktu podając adres mailowy w poniższym polu jeśli jesteś zalogowany, nie musisz podawać adresu.
Podany przez Ciebie adres mailowy będzie użyty wyłącznie w celu powiadomienia o dostępności tego produktu. Pytanie o Produkt. Uzupełnj wszystkie pola przed wysłaniem pytania. Więcej informacji Cechy Opinie Produkty powiązane Pliki do pobrania.
Bez czarny Eva
Uprawa bzu czarnego Wymagania glebowe przeciętne, chociaż znacznie lepiej rośnie na glebach stale wilgotnych, świeżych, żyznychpróchniczych. Gdzie możemy posadzić bez czarny Bez 'Eva' to widowiskowa odmiana polecana przede wszystkim do nasadzeń pojedynczych oraz kompozycji naturalistycznych.
Uprawa roślin. Allelopatia w ogrodzie Przykłady dobrego i złego sąsiedztwa roślin. Jadalne kwiaty z ogrodu. Zdziwisz się, co możesz zjeść!
Bez czarny Black Tower
Rośliny liściaste do ogrodu: poradnik uprawy i pielęgnacji. Zwiń Pokaż więcej Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu. Zajrzyj na Forum ZielonyOgrodek. Gość urszula. NIe znalazłam jak zwalczać mszyce za pomocą czarnego bzu. Zobacz także. Ważne tematy. Roślina tygodnia. Kwiaty cebulowe.
Czasami bywa uprawiany w parkach i przydomowych ogródkach jako krzew czarny, zwłaszcza odmiany ozdobne. Walorami krzewu są piękne kwiatostany, a także owoce [53]. U odmian także oryginalne ubarwienie liści purpurowe, zielono-białe, zielono-żółte i ich kształt silnie zwężone listki [34]. Ma walory nie tylko dekoracyjne — zapach czarnego bzu odstrasza szczury i myszy, a także owady [6].
Owoce nie nadają się do spożycia na surowo. Jednak z dojrzałych owoców można robić konfitury, dżemy, kisiele, soki, winomożna je także suszyć. Zawierają cukry, witaminy głównie B i Ckwasy organiczne i inne związki [6]. Muszą być jednak dojrzałe i ugotowane, gdyż gotowanie usuwa zawartą w nich truciznę [26].
Kwiaty o smaku cytrynowym są składnikiem rozmaitych sałatek bez. Wraz z fenkułem włoskim i anyżem gwiaździstym kwiat bzu stanowi podstawowy składnik włoskiego likieru nigra [55]. Kwiaty można też smażyć w cieście [56]. W Polsce jest w pełni mrozoodporny strefy mrozoodporności 4—9.
Jest łatwy w uprawie. Nie ma specjalnych wymagań, wystarcza mu zwykła, półprzepuszczalna ziemia w ogrodzie.
Może rosnąć w pełnym słońcu lub w półcieniu. Rozmnaża się go z nasion wysiewanych jesienią lub przez sadzonki pędowe pobierane latem lub zimą. Aby zachować walory dekoracyjne należy starsze pędy wycinać, a młodsze przycinać w połowie długości [53]. Kultywary S. Sadzonki zdrewniałe ukorzeniają się gorzej, dlatego należy wybierać pędy cienkie.
Ukorzenianie sadzonek zdrewniałych rozpoczyna się wczesną wiosną [34]. W tradycjach różnych grup etnicznych bez czarny wiązany był ze śmiercią. Tacyt odnotował używanie go przy pochówku zmarłych w Starożytnym Rzymie. W Skandynawii, Niemczech i Szwajcarii prętem bzu mierzono nieboszczyka dostosowując trumnę na miarę.
Podobnie czyniono na ziemiach polskich przy czym nie nigra się tu tylko do bzu czarnego. Z okorowanych pędów bzu wykonywano szkielet dla wieńców pogrzebowych, a z gałązek sporządzano daszki nad krzyżykami mocowanymi na czarny nagrobnym. W Polsce pod czarnym bzem wylewano też wodę po myciu zmarłego, co zabezpieczać miało członków jego rodziny od rychłej śmierci.
Do krzewu takiego członkowie rodziny nie mogli się zbliżać przez cały czas trwania żałoby. W Niemczech woźnica wiozący zwłoki do pochówku wiózł bat z czarny bzowego, ale nie używał go, bowiem miało to przynosić pecha i uśmiercić w ciągu roku dotkniętego nim konia. W całej Europie Środkowej wierzono także, że nieszczęście przynosiło także palenie drewnem bzowym w piecu.
Powodowało to ogniopiórparcha i wrzody na plecach u osób grzejących się przy takim ogniu. Nie wolno było wyrywać bzu, w Polsce wschodniej wierzono, że powoduje to u sprawcy takiego postępku kurcze kończyn [57]. Wierzono, że z bzem czarnym związane są złe duchy. W Wielkopolsce nigra w XIX wieku w beznadziejnych przypadkach choroby małych dzieci, matki zanosiły je pod czarny bez, licząc, że pomogą im chociaż złe moce [57].
Powtórne kwitnienie bzu jesienią zwiastować miało rychłą śmierć kogoś młodego i lubianego, a zamarcie krzewu wiosną zwiastowało suszę [57]. Bez czarny w kulturze germańskiej wiązany był z Hel Hölle, Holdą — bóstwem chtonicznymprzez co jego ścinanie było uważane za świętokradztwo. Dodatkowo w czerwcu należy skracać lub usuwać pionowe "wilki", czyli młode odrosty bez ciągu sezonu mogą osiągnąć 2 m.
Wyjątkowo elegancko prezentują się odmiany o ozdobnych liściach, które dorastają do wysokości 3 m, rozkładając szeroko gałęzie. Jedynie 'Obelisk' i 'Black Tower' inaczej 'Eiffel 1' mają kolumnowy pokrój. Prawdziwym oryginałem jest 'Monstrosa' - tworzy efektowne zimą, staśmione czyli spłaszczone pędy oraz podwójne kwiaty, ale nie bez owoców.
Na zdjęciu powyżej: Po opadnięciu liści widać układ gałęzi. Dużym krzewom bzu pod koniec zimy wycinamy najstarsze pędy i część młodych, a resztę skracamy. Liście bzu, zwłaszcza uszkodzone, wydają nieco mysi zapach. Nie wszyscy go lubią, jednak ma on swoje zalety. Na przykład gnojówką z liści wlaną do korytarzy nornic można przepędzić z grządek te uciążliwe gryzonie.
Na szczęście pojedynczy krzew pachnie słabo i nie roztacza przykrej woni. Dojrzałe świeże owoce zawierają substancje korzystnie działające m.
Z czarnego bzu można więc śmiało robić soki, dżemy i nalewki. Odmiany o dużych owocach, np. Surowe owoce czarnego bzu zawierają sambunigrynę oraz prunazynę i zjedzone na surowo mogą skończyć się nudnościami lub nawet wymiotami. Szkodliwe właściwości tracą swoją moc po zagotowaniu owoców - więc wszelkie soki możemy bezpiecznie spożywać.
Poza sokami i dżemami z owoców możemy też zrobić wspaniały syrop z kwiatów czarnego bzu, który wzmocni naszą odporność jak i również pomoże nam wyjść z przeziębienia. Poza walorami leczniczymi jest bardzo smaczny i można go używać jako dodatek do deserów, herbaty czy zrobić z niego latem lemoniadę. Kwiaty zbieramy z miejsca oddalonego od ulicy.