Pies ma zaczerwienione oczy
Objawy zależą od tego, jak bardzo oko jest suche, czy jest to jedno oko czy dwoje oraz czy przebieg jest ostry czy przewlekły. Najczęściej chorobie towarzyszą przewlekłe zapalenie spojówek, wydzielina o charakterze śluzowym bądź śluzowo-ropnym, kurcz powiek, wysuwanie się trzeciej powieki, mrużenie oczu, drapanie i pocieranie ich.
W zależności od długości trwania problemu może pojawić się owrzodzenie rogówki, jej waskularyzacja pojawienie się naczyń krwionośnych i pigmentacja.
Czerwone oko – diagnostyka różnicowa - Weterynaria NEWS
Zespół KCS może wystąpić polekowo np. KCS może mieć podłoże immunologiczne czy wrodzone. Rasy szczególnie narażone na rozwój tej choroby to mopsy, yorkshire terriery, cocker spaniele, cavaliery, buldogi angielskie, boston terriery, west highland white terriery czy chihuahua. KCS może także pojawić się u psów starszych, powyżej Diagnozę stawią się na podstawie bezbolesnego testu Schirmera, który polega na pomiarze ilości wytwarzanych łez za pomocą bibułowego paska.
Pomiar ten wykonuje się przez minutę. Terapia KCS to przede wszystkim podawanie leków miejscowo i nawilżanie oka. Ważna jest także regularna higiena oczu przemywanie kilka razy dziennie oraz noszenie kołnierza w przypadku pojawienia się świądu i zaostrzenia objawów. Rodzaj stosowanych miejscowo leków zależy od zaawansowania choroby.
Początkowo zazwyczaj są to antybiotyki, leki przeciwzapalne niesterydowe i sztuczne łzy stosowane kilka razy dziennie, by nawilżać oko.
Pies ma czerwone oko i ropieje
Ważne są także leki pobudzające wydzielanie łez — w tym celu stosuje się krople z cyklosporyną. Nierzadko lekarz decyduje o lekach immunomodulujących, takich jak tarkolimus czy pilokarpina. Możliwe jest także podawanie surowicy do oczu. Istnieje opcja operacji chirurgicznej, szczególnie w przypadku owrzodzenia na rogówce.
W zależności od przyczyn KCS może ustąpić po miesiącach terapii, ale może też utrzymywać się do końca życia. W tej sytuacji wykonywanie regularnych zabiegów higienicznych wokół oczu oraz stosowanie sztucznych łez kilka razy dziennie jest konieczne, by nie doszło do poważniejszych powikłań, w tym przewlekłych zakażeń bakteryjnych.
Jest to stan nagły, wymagający natychmiastowej interwencji lekarskiej, w tym chirurgicznej.
Należy zabezpieczyć wypadniętą gałkę jałowym gazikiem zwilżonym solą fizjologiczną oraz jak najszybciej przywieźć psa do placówki weterynaryjnej. Chirurg zdecyduje, czy jest możliwość odprowadzenia gałki do oczodołu. Niestety nie zawsze się to udaje. W takim przypadku należy usunąć gałkę oczną zabieg enukleacji.
Do wypadania gałki ocznej predyspozycje mają przede wszystkim psy ras brachycefalicznych, czyli o krótkim pysku, ze względu na płytką budowę oczodołu. Należą do nich boston terriery, shih tzu, mopsy, pekińczyki. Należy unikać u nich nadmiernego stresu, uciskania okolicy szyi wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego.
Jest szczególnie ważne, czy w historii leczenia doszło już to tego typu urazu. Sytuacja ta może także się przydarzyć, gdy dojdzie do zerwania mięśni w oczodole u psa np. Choroba oka polegająca na wzroście ciśnienia wewnętrznego gałki ocznej oraz uszkodzeniu nerwu wzrokowego.
Wyróżniamy jaskrę pierwotną, czyli taką, która wywodzi się bezpośrednio z oka, oraz wtórną. Jaskra pierwotna ma przeważnie podłoże dziedziczne, czyli uwarunkowana jest genetycznie. Do ras obciążonych tą chorobą należą cocker spaniele, boston terriery, bassety, chow-chow, samojedy, pudle typu toy, labrador retrievery, a także mieszańce.
Jaskra wtórna to taka, w której najpierw dochodzi do zmian w obrębie oka, a kolejno do wzrostu ciśnienia. Jaskra zawsze powstaje w wyniku pojawienia się problemu z odprowadzeniem cieczy wodnistej w oku. Rozróżnia się więc jaskrę z otwartym lub zamkniętym tęczówkowo-rogówkowym kątem przesączania.
Wśród przyczyn jaskry wymienia się także wiek im pies starszy, tym większa tendencja do jej rozwoju oraz stosowanie pewnych leków, które mogą wpłynąć na wzrost ciśnienia w oku. Również zapalenie struktur oka czy jego uraz mogą spowodować rozwój jaskry.
Choroby oczu u psa. Pies, który mruży oczy, pojawiają się zaczerwienienia, które mimo upływu czasu nie znikają a wręcz nasilają się, to znak, że nasz pies może mieć infekcję oka. Powodów jest kilka, często to wynik zarażenia się wirusem, bakterią lub grzybem. Najczęstsze choroby oczu u psa to.
Choroba ta zawsze wywołuje silny ból i dyskomfort u psa. Pomiar ciśnienia wewnątrz oka IOP wykonuje się bezboleśnie przy pomocy aparatu nazywanego tonometrem. Powinno się je mierzyć u każdego pacjenta z problemem okulistycznym. Zbyt późna diagnoza i zbyt późno wprowadzone leczenie mogą skutkować utratą wzroku.
Najczęstszym powikłaniem zbyt wysokiego ciśnienia wewnątrzgałkowego są zwichnięcie soczewki pie, dystrofia tarczy nerwu wzrokowego oraz zwyrodnienie siatkówki. W przypadku niepoddającej się leczeniu przewlekłej jaskry wskazane jest usunięcie gałki ocznej i założenie protezy.
Leczenie jaskry zależy od przyczyny. Polega przede wszystkim na miejscowym podawaniu leków obniżających ciśnienie oraz leków o działaniu oczy. Możliwe jest także chirurgiczne leczenie jaskry. Przede wszystkim jest to zabieg ułatwiający odpływ cieczy wodnistej w oku. Częstymi wadami widocznymi już w wieku szczenięcym są wady rzęs, np.
Mogą one występować na jednej powiece lub na obu. W przypadku tego typu wady spotkamy się u psa z nadmiernym łzawieniem, kurczem powiek i przekrwieniem spojówek. Najczęściej diagnozowanym powikłaniem wynikającym z ciągłego drażnienia rogówki przez nieprawidłowo ułożone rzęsy jest jej owrzodzenie. Tego typu wady wymagają korekcji chirurgicznej polegającej na usunięciu rzęs krioepilacja, elektroepilacja.
Wady powiek u szczeniaków często dostrzegane są przy ich pierwszych wizytach. Są to takie wady, jak wywijanie się brzegu powiekowego do wewnątrz, zwane entropium, czy wywijanie się powieki na zewnątrz, czyli ektropium. Wady te spotyka się przede wszystkim u ras molosowatych: bulmastifów, bernardynów, nowofundlandów, ale także u labradorów, golden retrieverów, buldogów angielskich czy bokserów.
Sprzyjają one zapaleniom spojówki, owrzodzeniom rogówki, a przez to zaczerwienione oka i waskularyzacji i hiperpigmentacji rogówki.
Choroby oczu u psa zdjęcia
Leczenie polega przede wszystkim na chirurgicznej korekcie powiek. Istnieje kilka metod plastyki poszczególnych wad. W zależności od zaawansowania wady niekiedy wymaganych jest kilka zabiegów w celu jak najlepszej korekcji. Zaczerwienienie całego oka, w tym spojówek, zazwyczaj świadczy o zapaleniu.
Ważna jest też ocena rozległości zmian i zaczerwienione intensywności fot. Jeżeli z przeprowadzonego badania wynika, że przyczyną zaczerwienienia oka, na ogół połączonego z oczy, może być uszkodzenie nabłonka rogówki oraz jej głębszych warstw, należy wykonać test z fluoresceiną.
Zabarwienie zmiany daje nam pewność, że nabłonek jest uszkodzony. W tej sytuacji pozostaje spróbować dociec przyczyny tego uszkodzenia. Leczenie powinno być ukierunkowane na zagojenie uszkodzenia rogówki i zachowanie jej przezierności. W sytuacji kiedy test z fluoresceiną nie wskazuje na przerwanie ciągłości nabłonka, a obrzęk i wrastanie naczyń w rogówkę dominują w obrazie klinicznym, lekarz musi zdecydować, czy pie to wynik zapalenia samej rogówki, czy efekt choroby wewnętrznych struktur oka.
Jeżeli badanie kliniczne nie wskazuje na to jednoznacznie, na tym etapie można zmierzyć ciśnienie śródgałkowe. Ciśnienie poniżej 10 mmHg może sugerować zapalenie naczyniówki, a powyżej 25 — nadciśnienie oczne lub jaskrę. Jeżeli ciśnienie jest prawidłowe mmHg i nie ma innych objawów choroby pozostałych struktur oka, możemy skupić się na rogówce.
Intensywne wrastanie naczyń krwionośnych w rogówkę może dawać efekt czerwonego zabarwienia jej powierzchni. Zwykle połączone jest to z przekrwieniem spojówki. Naczynia krwionośne pojawiają się w rogówce po kilku, kilkunastu dniach od zadziałania przyczyny zapalenia rogówki. Dlatego objaw ten jest charakterystyczny dla procesów o charakterze przewlekłym.
W przypadku przewlekłych wrzodów rogówki wrastanie naczyń krwionośnych w uszkodzony obszar jest etapem procesu gojenia. Ogniska naczyń krwionośnych i ziarnina mogą pies się w trakcie procesów autoagresywnych dotyczących rogówki fot. Jeżeli naczynia krwionośne zaczerwienione się na całej powierzchni rogówki, zwykle świadczy to o przewlekłym stanie zapalnym i może dotyczyć wszystkich warstw rogówki.
Przyczyny takich zmian mogą być bardzo różne — od zespołu suchego oka, poprzez uogólnione infekcje najczęściej u kotówdo powikłań związanych z aktywnym zapaleniem naczyniówki lub jaskrą. Diagnostyka zespołu suchego oka została omówiona wcześniej. W przypadku podejrzenia, że zmiany dotyczące spojówki i rogówki u kota spowodowane są ogólną infekcją, badanie okulistyczne musi być uzupełnione wnikliwym badaniem klinicznym i testami diagnostycznymi.
Czerwone oko może być spowodowane przekrwieniem spojówki i zmianami w rogówce połączonymi z intensywnym wrastaniem naczyń, które mają związek z chorobą błony naczyniowej lub jaskrą. Rozróżnienie tych chorób ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego leczenia. Jest to tym bardziej istotne, że pomylenie tych dwóch stanów i w konsekwencji wdrożenie błędnego leczenia może doprowadzić do pogorszenia, a nawet utraty wzroku.
Błąd w rozpoznaniu może stać się przyczyną podjęcia leczenia, które pogorszy stan pacjenta i w konsekwencji może doprowadzić do utraty wzroku, a w niektórych przypadkach nawet do usunięcia gałki ocznej. Wnikliwe oczy rogówki w dobrym oświetleniu i przy użyciu przyrządów powiększających, takich jak lampa szczelinowa, pozwala na zaobserwowanie wszystkich zmian patologicznych dotyczących tego segmentu oka.
W trakcie badania oceniamy: przezierność rogówki, zmiany zabarwienia, obecność uszkodzeń i wrastanie naczyń krwionośnych. Ważna jest też ocena rozległości zmian i ich intensywności fot. Jeżeli z przeprowadzonego badania wynika, że przyczyną zaczerwienienia oka, na ogół połączonego z bólem, może być uszkodzenie nabłonka rogówki oraz jej głębszych warstw, należy wykonać test z fluoresceiną.
Zabarwienie zmiany daje nam pewność, że nabłonek jest uszkodzony.
Czerwone oko u psa -- jak leczyć
W tej sytuacji pozostaje spróbować dociec przyczyny tego uszkodzenia. Leczenie powinno być ukierunkowane na zagojenie uszkodzenia rogówki i zachowanie jej przezierności. W sytuacji kiedy test z fluoresceiną nie wskazuje na przerwanie ciągłości nabłonka, a obrzęk zaczerwienione wrastanie naczyń w rogówkę dominują w obrazie klinicznym, lekarz musi zdecydować, czy jest to wynik zapalenia samej rogówki, czy efekt choroby wewnętrznych struktur oka.
Jeżeli badanie kliniczne nie wskazuje na to jednoznacznie, na tym etapie można zmierzyć ciśnienie śródgałkowe. Ciśnienie poniżej 10 mmHg może sugerować zapalenie naczyniówki, a powyżej 25 — nadciśnienie oczne lub jaskrę. Jeżeli ciśnienie jest prawidłowe mmHg i nie ma innych objawów choroby pozostałych struktur oka, możemy skupić się na rogówce.
Intensywne wrastanie naczyń krwionośnych w rogówkę może dawać efekt czerwonego zabarwienia jej powierzchni. Zwykle połączone jest to z przekrwieniem spojówki. Naczynia krwionośne pojawiają się w rogówce po kilku, kilkunastu dniach od zadziałania przyczyny zapalenia rogówki. Dlatego objaw ten jest charakterystyczny dla procesów o charakterze przewlekłym.
W przypadku przewlekłych wrzodów rogówki wrastanie naczyń krwionośnych w uszkodzony obszar jest etapem procesu gojenia. Ogniska naczyń krwionośnych i ziarnina mogą tworzyć się w trakcie procesów autoagresywnych dotyczących rogówki fot. Jeżeli naczynia krwionośne pojawiają się na całej powierzchni rogówki, zwykle świadczy to o przewlekłym stanie zapalnym i może dotyczyć wszystkich warstw rogówki.
Przyczyny takich zmian mogą być bardzo różne — od zespołu suchego oka, poprzez uogólnione infekcje najczęściej u kotówdo powikłań związanych z aktywnym zapaleniem naczyniówki lub jaskrą. Diagnostyka zespołu suchego oka została omówiona wcześniej. W przypadku podejrzenia, że zmiany dotyczące spojówki i rogówki u kota spowodowane są ogólną infekcją, badanie okulistyczne musi być uzupełnione wnikliwym badaniem klinicznym i testami diagnostycznymi.
Spojówka — cienka warstwa błony śluzowej, pokrywająca wewnętrzną powierzchnię powiek i twardówkę oka — jest częstym miejscem rozwoju stanów zapalnych objawiających się widocznym zaczerwienieniem. Zapalenie spojówki może mieć różną etiologię, jednak objaw zaczerwienienia oka dotyczy znacznej większości przypadków.
Do najczęstszych zapaleń u psów należą alergiczne, spowodowane nieprawidłową odpowiedzią obecnych w spojówce komórek odpornościowych na czynnik obecny w powietrzu lub na elementach otoczenia. Usunięcie alergenu ze środowiska psa najczęściej rozwiązuje problem. Zdarzają się również zapalenia spojówki pochodzenia bakteryjnego lub wirusowego oraz spowodowane dostaniem się pod powiekę ciała obcego.
Wszystkie poza oczy powodują też najczęściej obfite łzawienie lub wysięk z oka. Naczyniówka jest elementem oka położonym nieco głębiej niż spojówka. Jest to bogato unaczyniona warstwa, wyścielająca gałkę oczną od środka, a z przodu przechodząca w oczy rzęskowe. Stan zapalny naczyniówki objawia się na zewnątrz zarówno zaczerwienieniem spojówki, jak i zmianami w rogówce, tęczówce, które lekarz weterynarii może wykryć podczas badania okulistycznego.
Ogólny obraz zapalenia naczyniówki bardzo przypomina inną chorobę — jaskrę. Ich różnicowanie pie kluczowe przy podejmowaniu decyzji co do dalszej terapii. Przy pies zapalnym błony naczyniowej ciśnienie śródgałkowe jest zazwyczaj obniżone. Możesz zapytać także swojego weterynarza o gotowe preparaty w postaci kropli, które jednocześnie oczyszczają i nawilżają oko.
Jak już wspomniano, przyczyną zapalenia spojówek może być alergia pokarmowa. Niestety badania przeprowadzane przez lekarzy weterynarii wykazały, że nietolerancja pokarmowa występuje przede wszystkim po spożywaniu przez psy mięs pochodzących z przemysłowych hodowli. Dlaczego taka sytuacja ma miejsce?
W takim mięsie bardzo często stosowane są antybiotyki, których obecność ma na celu zapobieganie rozwijaniu się ewentualnych chorób. Niestety w organizmie psów są one rozpoznawane jako toksyny, który usuwa je poprzez uaktywnienie reakcji zapalnej. Jeśli u Twojego psa często występuje zapalenie spojówek na tle pokarmowym, weterynarz może zalecić zmianę diety.
W tym celu warto sięgać po specjalistyczne karmy dietetyczne, które zostały stworzone dla psów zmagających się z nietolerancją pokarmową. Przykładem takiej karmy jest linia karm Forza10 Active. To pełnoporcjowa zaczerwienione dietetyczna dla psów, która jest bogata w surowce najwyższej jakości i posiada niewielką ilość węglowodanów.
Marka Forza10 jest owocem wieloletnich badań ekipy lekarzy weterynarii SANypet, od zawsze kierowanej przez doktora Sergio Canelloweterynarza uznanego na arenie międzynarodowej, który od 40 lat bada i skutecznie leczy nietolerancje pokarmowe. Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Witryna internetowa. Start O nas Przejdź do sklepu Kontakt.
Tekst powitalny.